Dengarlah,
Wahai parasit kesayangan
ku,
Kejadianmu bermula
dari satu titik kehinaan,
Titik mula satu
kehidupan.
Dengarlah,
Ku gelar engkau Parasit,
Bukan bermakna engkau
jahat,
Tetapi fitrahnya
engkau bergantung hidup,
Kepada tubuhnya asal
kejadian engkau,
Fi kulli makkan, Wa kulli zaman.
Dengarlah,
Parasit kesayanganku,
Engkau dicipta oleh Raja
Sekalian Alam,
Diletakkan di Alam
Kasih Sayang,
Ditatang dengan penuh
pengharapan,
Berbilang purnama
tidak dihiraukan.
Dengarlah,
Wahai Parasitku,
Kalimat-kalimat Sang
Pencipta,
Ku dendangkan buatmu,
Saat engkau
dilahirkan,
Dengan harapan
kalimat ini,
Menjadi panduan mu,
Meniti hari-hari yang
akan mendatang.
Dengarlah,
Parasitku kini
melalui fasa remaja,
Banyak perkara yang
engkau persoalkan,
Terkadang aku
terkilan rasa,
Namun kasih sayang ku
terhadap mu,
Melebihi segalanya.
Dengarlah,
Kini aku pun sudah
tua,
Salah silah keturunan
ku ini,
Akan diteruskan pula,
Oleh engkau
Parasitku,
Engkau akan memahami
apa yang aku rasa,
Engkau akan tahu
makna di sebalik,
Segala teguran,
Segala keputusan,
Yang telah ku
pilihkan untukmu.
Dengarlah,
Nafas-nafas
terakhirku,
Kata-kata penamatku,
Yang baik jadikan
amalan,
Yang buruk jadikan
teladan,
Dan ingatlah,
Engkau sentiasa
menjadi yang aku sayang,
Anakku,
Si Parasit
Kesayanganku.
No comments:
Post a Comment